Deze week las ik dat het Europese Hof heeft besloten dat werkgevers hun werknemers mogen verbieden om religieuze uitingen te dragen. Het moet allemaal ‘neutraal’. Vrij vaak heb ik mensen zien schrijven dat religie niet thuishoort in het publieke domein, maar alleen in het privé domein. Hier wordt vaak bij geschreven dat het prima is als mensen religieus zijn, maar dat ze het niet aan anderen op dienen te dringen.

Als je van mening bent dat religie alleen thuis hoort in het privé domein, dan heb je denk ik een eenzijdige kijk op religie. Ik zie mezelf niet als een religieus persoon, maar ik erken wel dat religie ons waardevolle dingen te bieden heeft. Het is al sinds tijden zo dat mensen vanuit hun ‘religieuze overtuiging’ zowel heel goede – van liefde doordrongen – dingen doen als dingen die door angst, schuld en haat geïnspireerd zijn. Als we anderen liefhebben zoals onszelf, dan kunnen we dat maar beter niet alleen in het privé domein doen, want anders hebben we te maken met kille straten verwoest door geweld.

Wat bedoelen mensen als ze zeggen dat religie niet opgedrongen moet worden? Ik kan me voorstellen dat hiermee wordt bedoeld, dat mensen er niet van gediend zijn als hen gezegd wordt dat ze om verlossing te vinden:  

-een bepaald geloof moeten aanhangen en al het andere moeten veroordelen;

-ze moeten erkennen dat ze heel schuldig zijn;

of een variant op het bovenstaande.

Het is heel begrijpelijk dat mensen zich niet schuldig willen voelen en anders denkenden niet willen veroordelen. Maar religie gaat niet alleen maar over veroordeling en schuld zoals eerder gezegd. Er is gelukkig ook aandacht voor vergeving, mededogen en het belang van voor elkaar klaarstaan. Laten we dus zoveel mogelijk ons onderscheidingsvermogen gebruiken als we het over religie hebben. Wanneer religieuze uitingen verboden worden, dan verbieden we ook de creatieve expressie van wat misschien wel het meest vreedzaam is in mensen.

Laten we ook niet vergeten hoe de bovenstaande twee punten en varianten hierop ons op een ‘niet religieuze’ manier worden opgedrongen. Wat dacht je van de overheersende kapitalistische filosofie. We worden vaak verplicht om mee te gaan in de kapitalistische filosofie om zelfs maar een dak boven ons hoofd en brood op de plank te hebben, terwijl er met het gebruik van wat gezond verstand genoeg is voor iedereen zonder dat mensen baantjes moeten hebben die hen niet aanspreken. Als we het lastig vinden te functioneren in het kapitalistische systeem en het in materieel opzicht niet goed hebben, is er dan niet vaak de opvatting (ook van seculiere mensen) dat we daar zelf schuld aan hebben? We hebben vaak te maken met hetzelfde gedachtegoed in een wat andere vorm.

Waarom bepaalde creatieve expressies verbieden als deze vreedzaam zijn? Laten we veel liever de schuldfilosofie aanpakken die onze vreedzame uitingen van dat wat voor ons het leven waardevol maakt in de weg zitten.

Voor een rijke zakenman kan zijn peperdure pak een symbool zijn van zijn geloof in het belang van zo veel mogelijk geld te verdienen. Misschien over de rug van anderen. Net zoals een hoofdoek en een kruisje voor mensen een religieuze betekenis kunnen hebben, zo kan alles voor mensen een religieuze betekenis hebben. Waarom de meer ‘herkenbare’ religieuze symbolen verbieden? Is veel hele mooie kunst – denk aan glas in lood ramen in kerken – ook niet doordrongen van religieuze symbolen?

Waar we graag vanaf willen, zijn alle gevoelens van angst, schuld, haat en ongemak die bijvoorbeeld door (religieuze) symbolen opgeroepen kunnen worden. Dit is een heel proces, maar het is behulpzamer om te mensen hierin te steunen dan om te trachten religie terug te dringen uit het publieke domein. Want als we dit laatste doen dan is dat ook iets dat vreedzame creativiteit kan belemmeren en met het afnemen van vreedzame creaties, zijn we meer beperkt in de hulpmiddelen die we tot onze beschikking hebben om contact te maken met de vrede in onszelf.

Wanneer iemand zich op een niet vreedzame manier uit, dan mogen we die persoon hier natuurlijk op een gepaste manier op aanspreken, maar laten we oppassen dat we ons niet teveel richten op uiterlijkheden. Hoewel ik me geïnspireerd voelde om over de ‘religie in het publieke domein’ gedachte te schrijven, voelt het nu ook goed om het los te laten. Laten we vooral de goedheid in onszelf en elkaar blijven zien, ongeacht de keuzes van onszelf en andere mensen, en laten we deze goedheid vooral uitnodigen om naar voren te komen. Hoe meer dat gebeurt, hoe meer we prachtige variëteit ervaren in vredige eenheid.

Copyright © Marlon Wong-Sioe 2021

Artikel: https://myprivacy.dpgmedia.nl/consent/?siteKey=V9f6VUvlHxq9wKIN&callbackUrl=https%3a%2f%2fwww.ad.nl%2fprivacy-gate%2faccept-tcf2%3fredirectUri%3d%252fwerk%252feuropees-hof-werkgevers-mogen-personeel-verbieden-religieuze-uitingen-te-dragen%257eac28dbf7%252f

Lees hier als je wilt meer van Marlon zijn columns over bewustzijn, liefde en duurzaamheid.

Als een van zijn columns je aanspreekt, dan zal het boek ‘Een Spirituele Samenleving’ je waarschijnlijk ook aanspreken! Nu hier te koop evenals de dichtbundel ‘Velden van Smaragd’!

Zelf meedenken over het onderwerp? Word dan lid van de groep: Samen een Spirituele Samenleving creëren

Like als je wilt ook de pagina: Een Spirituele Samenleving: mens-, dier- en milieuvriendelijk samenleven en/of Marlon Wong-Sioe.

Marlon Wong-Sioe studeerde hbo Theologie en is schrijver van het boek ‘Een Spirituele Samenleving: een gids om mens-, dier- en milieuvriendelijk samen te leven’ en de dichtbundel ‘Velden van Smaragd: gedichten geïnspireerd op de betoverende schoonheid van de natuur.’