Er was eens, ooit lang geleden, een koninkrijk hier ver, ver vandaan. Het was één van de rijkere koninkrijken uit die tijd. Er waren veel vrijheden en over het algemeen waren de mensen elkaar goedgezind. Daarom was het voor veel mensen zeker een mooi land om in te wonen.
Helaas waren er mensen in het land die, in plaats van het land nog voortvarender te maken – door mensen te helpen nog meer in harmonie te leven met elkaar, dieren en de natuur -, liever de bevolking het beeld voorhielden dat zij ervoor zouden zorgen dat er veel schatten het land binnen zouden komen uit verre streken. Dit zou dan alle burgers van het koninkrijk ten goede komen.
Vele van deze mensen namen plaats in de landelijke raad van de koning, die zijn raadsleden het land liet besturen. Het volk mocht zelfs deze raad samenstellen, wat niet altijd zo was in die tijd. Eén keer in de zoveel jaren kwam het volk tezamen om de nieuwe raad van de koning samen te stellen.
Veelal werd door dit moment gebruik gemaakt door hen die het niet zo goed voorhadden met het koninkrijk, om te pogen een plek als raadslid van de koning te bemachtigen om zo hun snode plannen beter te kunnen uitvoeren. Dat deze mensen – die anderen probeerden te bedriegen – er waren, was op zich niet zo’n probleem, ware het niet dat veel mensen in het koninkrijk – ook mensen die het over het algemeen goed voorhadden met anderen – deze corrupte bende in hun blindheid maar bleven steunen. Keer op keer op keer tot ontzetting van vele andere burgers.
Er was duidelijk sprake van een duistere psychische kracht – die sommigen het gestoorde ego zouden noemen – die ronddwaalde onder het volk en deze vaak gedeeltelijk in haar ban hield. Anders had het volk geen directe steun gegeven aan burgers en raadsleden die soms ergere dingen deden dan burgers die het soms aan te stok kregen met de ordehandhavers. In plaats daarvan had het volk, wanneer het meer bij het volle verstand was geweest, steun gegeven aan hen die wel duidelijk opkwamen voor de prachtige natuur in het koninkrijk en het welzijn van al haar inwoners niemand uitgezonderd. Niet slechts die van enkelen.
Gelukkig waren er toch, die in de raad van de koning zaten, die zich inzetten zich om het koninkrijk echt wat beter te maken. Soms kwam er een boze daad aan het licht van één of meer van de andere raadsleden, wat een groot deel van het land shockte. Toch bleef er een deel van het land slapen, zich niet werkelijk bewust van wat er gaande was. Ze steunden toch weer de raadsleden die een onnodige cultuur van angst en een toename van hebzucht in de hand werkten.
Het ging jaren zo door. En sommige mensen verloren alle hoop. Ze wilden niet eens meer eens in de paar jaar naar het paleis van de koning komen om hun mening te laten horen, op de dag dat de nieuwe koninklijke raad werd samengesteld. Dat deze mensen niet van zich lieten horen, kwam het koninkrijk niet ten goede. Gelukkig waren er veel mensen die, of ze nu naar deze dag kwamen of niet, zich inzetten voor een mooi koninkrijk. Dit hield het land, hoewel het soms een doorn was in de ogen van bepaalde raadsleden, bewoonbaar.
Op een dag werd het land geteisterd door een gigantische vuurspuwende, gepantserde draak. Hij leefde eerder in vrede met de bewoners maar zijn leefgebied was bedreigd geraakt door de onverantwoorde keuzes die gemaakt werden in het koninkrijk. Sommigen zeggen dat toen genoeg burgers wakker werden om het tij echt te keren. Sommigen zeggen dat er nog vele andere rampen volgden, met alle pijn, verdriet en hopeloosheid die daar deel van kunnen uitmaken.
Maar op een dag keerde het tij, dat kan ik je zeker zeggen. Vrijwel het hele volk dacht op deze dag ‘genoeg is genoeg’. Het was die dag dat de door sommigen tot mythe verklaarde, geheime gouden fontein van de liefde werd herontdekt. Sommigen hadden voor deze grote dag alweer gedronken van deze fontein. Het water van de fontein smaakte heel zoet, maar bracht soms ook bittere herinneringen naar boven. Wie echter lang genoeg van de fontein bleef drinken, raakte langzaam maar zeker steeds meer van zorgen bevrijd en vond steeds diepere vrede en vreugde.
De dag dat deze fontein werd ontdekt, was dag dat de burgers van het koninkrijk massaal besloten de wijsheid en liefde in hun hart te zoeken en die te laten stromen in heel hun leven. Al gauw hadden hierdoor de enkele boze raadslieden geen macht meer. Ook zij kwamen uiteindelijk tot inkeer en werden, hoewel ze dachten dat ze verstoten zouden worden, net als ieder ander verwelkomd als waardevolle bewoners van het koninkrijk. In plaats van vanuit angst, zetten ook zij hun talenten nu in met liefde. Het koninkrijk bloeide op – er was eenheid in alle diversiteit. Iedereen droeg op een unieke manier bij aan het welzijn van het hele koninkrijk en men zegt…dat de kleurrijke schitteringen en klanken die dit teweegbracht, te zien en horen waren tot ver voorbij de noordelijke zee.
Copyright © Marlon Wong-Sioe 2021
Lees hier als je wilt meer van Marlon zijn columns over liefde, bewustzijn en duurzaamheid.
Als een van zijn columns je aanspreekt, dan zal het boek ‘Een Spirituele Samenleving’ je waarschijnlijk ook aanspreken! Nu hier te koop evenals de dichtbundel ‘Velden van Smaragd’!
Zelf meedenken over het onderwerp? Word dan lid van de groep: Samen een Spirituele Samenleving creëren
Like als je wilt ook de pagina: Een Spirituele Samenleving: mens-, dier- en milieuvriendelijk samenleven en/of Marlon Wong-Sioe.
Marlon Wong-Sioe studeerde hbo Theologie en is schrijver van het boek ‘Een Spirituele Samenleving: een gids om mens-, dier- en milieuvriendelijk samen te leven’ en de dichtbundel ‘Velden van Smaragd: gedichten geïnspireerd op de betoverende schoonheid van de natuur.’
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.