Op de protestants christelijke basisschool waarop ik zat vond ik het vaak interessant om naar de bijbelverhalen te luisteren. Jezus sprak Aramees en Jeshua (vaak wordt ook Y’shua geschreven) is hoe mensen hem in die tijd noemden. Ik herinner me dat het een keer ging over de kruisiging van Jezus en wat de betekenis hiervan is. Hoewel ik hier nog nooit bij stil had gestaan, was het eerste wat bij me opkwam dat het een extreem voorbeeld was dan liefde alle narigheid kan overwinnen. Het leek ‘out of the blue’ te komen, want thuis hadden we het hier nooit zo over gehad. Weliswaar werd ik opgevoed met het idee dat God Liefde is.
Op latere leeftijd vond ik het spirituele handboek ‘Een cursus in wonderen’ waar ik me soms als een soort van magneet aan vastgeplakt voelde. Als ik me van het boek wilde ‘ontdoen’ omdat ik het soms nogal confronterend vond, leek het vaak als een boemerang naar me terug te keren. Iets waar ik een tijd lang niet blij mee was, maar nu zeker wel.
In ‘Een cursus in wonderen’ vond ik bevestiging van mijn intuïtieve kijk op de kruisiging en vooral ook de opstanding. Hoewel ik het boek veel te dik vond (het boek heeft meer dan 1200 bladzijen) en soms ook behoorlijk heftig en zwaar, las ik uiteindelijk het hele boek. Een tijdje staarde ik me een beetje blind op sommige stukjes van de tekst in plaats van alles te lezen binnen de grotere context van ware vergeving die het boek sterk bepleit.
Toen ik dit weer meer voor ogen kreeg, ging ik de cursus weer opnieuw waarderen. Ik herinner me een anekdote van psycholoog William Thetford die zijn collega Helen Shucman (die de stem van Jeshua/Jezus zei te horen) hielp om het boek te schrijven:
Een paar studenten van de cursus zat erg in over een passage van de cursus die ze niet begrepen. Toen ze William vroegen hoe hij over dat stuk dacht zei hij ‘scheur het eruit!’. Hij begreep de grotere liefdevolle context van de cursus en dat het niet erg is als je intellectueel gezien een stukje niet kan plaatsen. Pas er dus op dat je niet ‘door de bomen het bos niet meer ziet’.
Je zou kunnen zeggen dat het doel van de cursus is om je te helpen je waarneming ten goede te veranderen. In plaats van met angst waar te nemen helpt de cursus je om met liefde waar te nemen. Deze verschuiving noemt de cursus een wonder. Evenals deze verschuiving, definieert de cursus elke uiting van liefde en de liefde zelf als een wonder. Volgens de cursus is ieders diepste zelf, ongeacht of dit tot uiting komt, liefde dus een wonder. Volgens de cursus zijn we ten diepste dus allemaal wonderen! Het proces van waarnemen met angst naar waarnemen met liefde noemt de cursus ook wel vergeving. Als we iets of iemand vergeven dat vindt er volgens de definitie van de cursus dus een wonder plaats.
In een supplement van de cursus genaamd ‘Het lied van het gebed’ wordt er gesproken over vergeving ter vernietiging. Het is zeg maar als we zoiets denken als ‘wat jij hebt gedaan is verschrikkelijk en je gaat er geheid voor naar de hel waar je thuishoort, maar ik vergeef je want ik ben zoooveel beter dan jou, jij nietsnut!’. Dat is dus geen werkelijke vergeving.
De cursus laat weten dat vergeving van doen heeft met het voorbij kijken aan fouten en het zien van het Licht in iedereen! Het is, stelt de cursus, alleen maar door voorbij misvattingen naar het Licht te kijken dat deze (soms gruwelijke) misvattingen gecorrigeerd kunnen worden. We reiken dus naar het Licht en nodigen haar uit in alle duisternis die haar omringt. Zo kan het duister (langzaam maar zeker of snel) oplossen.
We handelen steeds meer vanuit ons gewaarzijn van dit Licht en blijven dat steeds weer zoveel mogelijk doen. We hebben geen duisternis nodig. Ik houd van de uitspraak uit de bijbel dat God liefde is en de uitspraak dat hij licht is zonder een spoor van duisternis! En natuurlijk staat er ook in dat God de alfa en de omega is. Mooi toch?
Deze wereld is volgens de cursus een illusie net zoals dit het geval is volgens het hindoeïsme en het boeddhisme. Binnen het hindoeïsme is hier met name in de advaita leer (non-dualistische leer) veel aandacht voor. In deze leer wordt er vanuit gegaan dat er ultiem gezien alleen maar de eenheid van Brahman is – de één en al gelukzalige Bron van het leven. De wereld is volgens de cursus een droom, vaak helaas een nachtmerrie, waaruit we kunnen ontwaken. Het is een heel proces van leren waarnemen met meer liefde in plaats van met angst. Wanneer we werkelijk met liefde waarnemen dan zien we wat de cursus noemt ‘de werkelijke wereld’. De wereld die de Waarheid weerspiegelt.
Jeshua zegt in de cursus dat hij is als een oudere broeder die ons kan helpen. We zien dit concept ook terug in het boeddhisme waar gesproken wordt van boddhisatva’s. De cursus doet ondanks zijn christelijke terminologie veel mensen ook meer aan het boeddhisme denken.
Jeshua wordt ook wel gezien als een opgestegen meester. Hij is als het ware ‘opgestegen’ boven alle haat en nijd. Hij verkreeg wat ook wel Godsgewaarzijn wordt genoemd. Een gewaarzijn van allesomvattende, zich grenzeloos uitstrekkende en ook in de kern alle illusie aanwezige (tijdelijk verscholen) eeuwige Liefde. Er wordt gezegd dat bijvoorbeeld Krishna, Boeddha en Maria Magdalena dit gewaarzijn eveneens hebben verkregen door spirituele beoefening.
Jeshua zegt dat hij helpt foutieve (op angst gebaseerde) gedachtegangen te veranderen. Hij stelt dat hij helpt foutieve waarneming af te breken en op de juiste manier weer op te bouwen. Hier is eigenlijk de gehele cursus op gericht.
De cursus zegt dat er vele paden zijn die naar de ervaring van universele Liefde leiden en dat de cursus slechts één van de vele paden is. Een erg belangrijke opmerking vind ik zelf! Wel zegt de cursus dat deze je een hoop tijd kan besparen. Ik ben zelf erg blij dat ik de cursus heb gedaan. Als je je ertoe aangetrokken voelt raad ik je aan hem te doen. Ohja, de cursus zegt stelt dat deze geen einde is maar een begin…
De cursus zegt dat een universele theologie niet mogelijk is, maar dat een universele ervaring niet alleen mogelijk is maar ook noodzakelijk (VvT.In.2:5). Hier wijst de cursus op de ervaring van universele liefde. Waarom is deze ervaring nodig? Deze ervaring is nodig om te voorkomen dat we ‘elkaar de kop inslaan’ – dus te voorkomen dat we elkaar op wat voor manier dan ook pijn te willen doen, in meer of mindere mate. Stel je voor hoe het zou zijn als iedereen dagelijks een pad volgt zoals de cursus? Een liefdevol pad! Waar zouden we minder van hebben? Racisme, oorlog…hongersnood…misdaad…en dit omdat hun oorzaak, ‘angst’ verdwijnt.
Hoe zou de wereld zijn als iedereen bereid zou zijn om niet langer te veroordelen? Hoe zou de wereld zijn als iedereen alle niet liefdevolle gedachten en emoties zou laten vallen? We zouden een werkelijk mens-, dier- en milieuvriendelijke maatschappij hebben waarin iedereen op een vreedzame en veel meer gelukkige en harmonieuze manier met elkaar samenleeft – een spirituele samenleving!
Copyright © Marlon Wong-Sioe 2019
Als deze column je aanspreekt, dan zal mijn boek ‘Een Spirituele Samenleving’ je waarschijnlijk ook aanspreken! Alvast heel veel leesplezier!
Zelf meedenken over het onderwerp? Word dan lid van de groep: Samen een Spirituele Samenleving creëren
Like ook de pagina: Een Spirituele Samenleving: mens-, dier- en milieuvriendelijk samenleven
Marlon Wong-Sioe studeerde hbo Theologie en is schrijver van het boek: ‘Een Spirituele Samenleving: een gids om mens-, dier- en milieuvriendelijk samen te leven’.
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.