We hebben allemaal een innerlijk kompas. Een meer moderne benaming zou misschien innerlijk GPS systeem zijn. Een innerlijke richtingwijzer die geen technologie nodig heeft om te functioneren. Deze tekst gaat dus zeker niet over een met hightech versmolten mens. Wel ook over hoe we op een ethische manier gebruik kunnen maken van technologie, zolang als we hier gebruik van maken. Ik kan me goed voorstellen dat naarmate de mensheid evolueert en mensen dus spiritueel groeien, er minder behoefte zal zijn aan het gebruik van technologie.

Wat is dit natuurlijke aangeboren kompas, dit innerlijke GPS systeem dat iedereen bezit? Hoe komen we ermee in contact? 

Wat wellicht behulpzaam is, is het erkennen dat er zoiets is als een innerlijk GPS systeem. Een richtingaanwijzer die ons altijd in de goede richting wijst, de richting van liefde en geluk, en die kalibreert waar de omstandigheden veranderen. 

Als je dit idee wat te ver vindt gaan, zou je allereerst gewoon even stil kunnen staan. Je mag je gewoon bewust zijn van wat er nu op dit moment in je omgaat, of je dit nu als prettig ervaart of als onprettig. Sta gewoon eens stil bij wat je opmerkt. Wat valt je op qua fysieke gewaarwordingen in je lichaam? Ervaar je spanning, ontspanning, tintelingen of andere fysieke sensaties? Wat voor gevoelens heb je misschien en ervaar je die op een bepaalde plek of bepaalde plekken in je lichaam? Wat voor gedachten heb je misschien? Wat voor geluiden hoor je? Het is wellicht fijn om een paar keer rustig diep in en uit te ademen. Je hoeft niet te oordelen over wat je allemaal opmerkt, of niet. Je kan regelmatig een paar minuten besteden aan wat er op te merken valt in je lichaam en qua gedachten en gevoelens. Of je aandacht gewoon even op je ademhaling richten. Of een combinatie hiervan. Dit regelmatig doen zal je helpen om je meer bewust te worden van wat zo subtiel is dat het normaal gesproken misschien niet opvalt. 

Wat ook behulpzaam is, is om bewust contact te maken met wat ‘Hogers’ dat liefdevol is en het beste met ons voorheeft. Richt je bijvoorbeeld op het contact krijgen met je beschermengel.

Er wordt wel gezegd dat alle antwoorden in het hart te vinden zijn. Je zou kunnen zeggen dat het hart ons GPS systeem is. Het hart wijst ons altijd in de richting van meer liefde en geluk. Om dit te ervaren is het wel belangrijk dat we voorbij alle angst, schuld en woede gaan die ons hart tijdelijk kunnen omringen. Om dit te doen is het behulpzaam om deze gedachten en gevoelens te erkennen, en bereid te zijn ze los te laten. Het is behulpzaam om dagelijks wat aan meditatie te doen. 

Als ons hart is als een natuurlijke  GPS die ons de goede weg wijst, hoe zit het dan met ons verstand en zogenaamde onderbuikgevoelens? Moeten we die maar negeren? 

Moeten we wat ons hart ons vertelt, verkiezen boven onderbuikgevoelens en ons verstand?

Ik las eens voor een vak genaamd ‘management’ een boek over Benedictijns leiderschap van Yvonne Nieuwenhuijs. De docent, die het vak volgens mij gaf in plaats van een andere docent, zei dat hij helemaal geen manager is – maar ik denk dat het vak bijna niet beter gegeven had kunnen worden. 

Benedictijns leiderschap gaat niet uit van het idee ‘Gelijke monniken, gelijke kappen”. Het gaat ervan uit dat we allemaal unieke individuen zijn en dat het per individu kan verschillen wat voor benadering het meest effectieve is om het beste in iemand naar boven te halen.

Om terug te komen op het innerlijk kompas. In het boek wordt gesteld dat het goed is om zowel aandacht te besteden aan ons hart, onze onderbuikgevoelens en ons verstand. Ik vond dit fijn om te lezen. Wel dacht ik: maar wat als je onderbuik gevoelens, hart en verstand niet hetzelfde zeggen? 

Bij het vak management hoorde ook het brengen van een bezoek aan klooster. Aan het eind van de rondleiding die we hadden gekregen, hadden we de gelegenheid om vragen te stellen. Hoewel ik om eerlijk te zijn niet zo’n hoge dunk had van het kloosterleven, leek het me toch goed om een vraag te stellen waar ik al even mee zat. Ik vroeg ik de monnik over het boek dat ik had gelezen over Benedictijns leiderschap en wat hij zou doen als onderbuikgevoelens, het hart en verstand niet in overeenstemming met elkaar zijn. Hij zei: ‘geduld’ en glimlachte daar volgens mij bij. Ik dankte vriendelijk voor het antwoord. Ik vond het een mooi antwoord, maar dacht ook: ‘Ja, jij hebt lekker makkelijk praten als monnik…geduld.’ Toch vond ik het dus een mooi antwoord.

Toen ik weer de ervaring had dat mijn onderbuik gevoelens, hart en verstand niet op een lijn zaten besloot ik om gewoon geduld te beoefenen en…het hielp! Sneller dan ik verwacht had. Het spirituele handboek Een cursus in wonderen raadt ook het hebben van geduld aan. Het stelt dat alleen eindeloos geduld onmiddellijk resultaat oplevert. (H. 5.6.12) Door het hebben van geduld ervoer ik, net zoals jaren geleden toen ik nog een klein kind was, weer overeenstemming tussen mijn onderbuikgevoelens, hart en verstand. 

Luisteren naar hart, verstand en onderbuikgevoelens

Als ons hart ons de in de richting van liefde en geluk wijst, wat is dan de waarde van aandacht besteden aan onderbuikgevoelens en het verstand? Laten we al deze aspecten die komen kijken bij het volgen van onze innerlijke GPS nog eens nader bekijken. We beginnen bij wat centraal moet staan willen we de juiste richting vinden in het leven: het hart. Daarna volgen het verstand en onderbuikgevoelens

Hart: het hart wijst ons in de richting van liefde, vrede en geluk. Het hart weet dat we allemaal met elkaar verbonden zijn. Het hart weet dat we niet werkelijk gelukkig kunnen zijn zonder anderen ook geluk toe te wensen. Daarom kiest het hart altijd voor vergeving. Van onszelf en anderen. We kunnen dit tegenwerken, maar als we bereid zijn om te vergeven dan zal het hart zorgen voor het hoe. Vergeving betekent niet het goedkeuren van schadelijke keuzes. Het betekent juist het loslaten van die schadelijke keuzes. Het is het loslaten van gedachten en gevoelens van haat, schuld, angst, schaamte, verdriet, woede en verwarring zodat de onderliggende eenheid van vreugde, vrede en liefde meer ervaren wordt.

Hoewel vergeving ieders hart doet zingen, heeft ieder in zijn leven bepaalde dingen die hij of zij graag doet zoals sporten, eten klaarmaken, schrijven, schilderen of rekensommen oplossen – dingen die het hart doen zingen. Het hart laat ons door middel van een gevoel van vreugde, vrede en liefde weten wat voor ons en anderen het meest behulpzaam is om te doen in dit leven op aarde. 

Verstand: onder het verstand versta ik onder andere het geheugen. Het verstand kan onze waarnemingen indelen en (oorzaak/gevolg) verbanden zien. Als ons hart ons in een bepaalde richting wijst, dan kan ons verstand ons helpen een (flexibel) plan te maken om dat doel stap voor stap te bereiken. 

Onderbuikgevoelens: onderbuikgevoelens zouden we kunnen zien als gevoelens die ons wat zeggen over wat er zich op een energetisch niveau afspeelt in onze omgeving. Als de sfeer niet goed is, als er bijvoorbeeld sprake is van veel angst en boosheid, dan kan dat voelbaar zijn. 

Hart, verstand en onderbuikgevoelens in de praktijk

Laten we dit praktischer maken. Stel je hoort dat er een asielzoekerscentrum in de stad komt. Wat zijn de ervaringen die we dan kunnen mogelijk hebben in ons onderbuikgebied, hartgebied, en hoofdgebied (verstand).. 

Onderbuikgebied: Het voelt niet goed dat er een asielzoekerscentrum komt. Ik voel me er heel ongemakkelijk bij. 

Hart (essentie van het hart): Het zijn mensen en die mensen hebben veel meegemaakt. Ze verdienen hoe dan ook, net als iedereen, een liefdevolle menselijke behandeling. Ze verdienen het allerbeste. Dat ze dat krijgen daar dienen we met zijn allen altijd zo goed mogelijk voor te zorgen. Iedereen op zijn/haar eigen manier. Iedereen kan zijn haar steentje bijdragen. Liefde geven is in ieders voordeel. 

*Als we denken dat ons hart ons iets anders zegt dan lief te hebben, dan hebben we te maken met emoties zoals angst, schuld, verdriet en woede die ons hart tijdelijk kunnen omringen. Deze mogen altijd worden losgelaten. 

Verstand (los van het hart): Dat zijn nog meer mensen in de stad. Alsof er niet al genoeg mensen zijn. Nog meer mensen om onze schaarse spullen mee te delen. Dit gaat niet goed. Die mensen zijn niet te vertrouwen. We kunnen ze hier echt niet bij hebben. Ik heb er ook helemaal geen goed (onderbuik)gevoel bij. 

Hart (verbonden met het hart en onderbuikgevoelens): Hoe kunnen we ervoor zorgen dat deze mensen die zoveel hebben meegemaakt het zo goed mogelijk hebben. Wat kunnen we doen om deze mensen goed op te vangen en hoe voorkomen we dat mensen zich genoodzaakt zien om te vluchten? Wat is onze rol daarin? Wat kunnen wij eraan doen? Het voelt ergens niet goed dat ze hier komen (onderbuikgevoelens), maar dat zal vast komen omdat ik al hun pijn en trauma’s voel. Dat ze die hebben is een extra reden om te bedenken hoe we zo goed mogelijk kunnen streven naar een wereld waarin iedereen kan leven met goed onderdak, voldoende voedsel en schoon drinkwater, in vrede. 

Oefening om hart, verstand en onderbuikgevoelens meer in overeenstemming te brengen

We mogen dus luisteren naar ons verstand, hart en onze onderbuikgevoelens. Het visualiseren van een rechte stralende buis van wit licht vanuit diep in de aarde door onze stuit, onze ruggengraat en ons hoofd tot een ver boven ons hoofd kan hierbij helpen. En, ja, zoals de monnik zei helpt geduld zeker. En als we ongeduldig zijn, dan mogen we daar geduldig mee zijn. Het spirituele handboek Een cursus in wonderen zegt dus: Alleen oneindig geduld geeft onmiddellijk resultaat. (H. 5.6.12) Oneindig geduld betekent ook onvoorwaardelijke liefde. Het is liefde die, wanneer we dat toestaan onze levens betekenis geeft. Liefde is wat ons leidt en herstelt. Liefde is ons doel wat we ten diepste zijn. 

Het is door het hervinden van de Liefde van ons wezen, door vergeving, dat de maatschappij haar weg terug vindt.

De roze draad in ons leven

Liefde is, ook al is ze soms vergeten, de roze draad in ons leven. Ze leid ons tot een groot hart, dat altijd straalt. Liefde leidt ons naar haar eigen essentie, die wij Zijn. 

Liefde is onze natuurlijke GPS door het leven. Ze helpt ons bij alles, ook bijvoorbeeld maatschappelijke kwesties omtrent hoe we technologie op een humane wijze kunnen inzetten. Technologie kan zeker van waarde zijn voor ons welbevinden, maar technologie versmelten met gezonde mensen is denk ik zeker geen verstandige keuze.

Over het volgen van onze innerlijke GPS in het algemeen: we hoeven niet te wachten tot anderen hun innerlijke GPS gaan volgen, we kunnen daar nu voor kiezen. Anderen volgen vroeg of laat. Hoewel deze GPS volgen het leven makkelijker maakt, wil dat niet zeggen dat de dingen er altijd makkelijk door zullen zijn. Het weten wat de juiste weg is, wil nog niet zeggen dat het simpel is deze weg te bewandelen. Maar dat wel doen bespaart je een hoop omwegen en veel narigheid. 

We kunnen als maatschappij door alle barre omstandigheden die er maar zijn komen. Als we maar vertrouwen blijven houden in ons meest natuurlijk GPS systeem. Het weet ons veilig te loodsen door de meest lastige omstandigheden. We zullen allemaal ons einddoel, de Liefde, bereiken. Een cursus in wonderen zegt hierover: “In de droom van tijd lijkt heel ver weg. Maar in waarheid is het al hier, en dient het ons als genadige leiding op de weg die we moeten gaan. Laten we samen de weg volgen die de waarheid ons wijst. En laten we de leiders zijn van onze vele broeders [of lees zusters] die op zoek zijn naar de weg, maar hem niet vinden. (Uit: Een cursus in wonderen: De laatste lessen: inleiding)

Het werkboek van de cursus eindigt met de volgende les: “Dit heilig ogenblik wil ik U geven. Neemt U het in handen. Want U wil ik volgen, in de zekerheid dat Uw leiding mij vrede geeft.” (Uit: Een cursus in wonderen: les 361-365).

We mogen dus de diepere heiligheid van ieder moment erkennen. De diepere laag van het bestaan die grenzeloze liefde is. We mogen alles wat we op werelds niveau op dit moment ervaren overgeven aan deze diepere liefde.  En deze diepere liefde zal ons helpen om onze ervaring van de wereld te transformeren, wat – hoewel het een lastig proces kan zijn – zeker tot de ervaring van meer vrede leidt. De leiding van de liefde volgen, is ons aan haar overgeven en handelen vanuit liefdevolle inspiratie. Steeds dieper de liefde en vrede in die ons thuis is.

Het bijbelse verhaal ‘De verloren zoon’ laat ons weten dat als we terug willen keren naar ons huis – dat alle religies en geloofsovertuigingen overstijgt – we met open armen ontvangen worden. Het maakt niet uit hoever we van Huis zijn afgedwaald, het onbreekbare roze draad waar we altijd mee verbonden zijn en die we vroeg of laat allemaal zullen volgen, wijst ons de weg naar Huis, waar we allemaal ongeacht de reizen die we hebben meegemaakt welkom zijn. Er wacht ons een groot feest, dat zich uitstrekt door alle eeuwigheid.

Copyright © Marlon Wong-Sioe 2022

Lees hier als je wilt meer van Marlon zijn columns over liefde, bewustzijn en duurzaamheid.

Als een van zijn columns je aanspreekt, dan zal het boek ‘Een Spirituele Samenleving’ je waarschijnlijk ook aanspreken! Nu hier te koop evenals de dichtbundel ‘Velden van Smaragd’!

Zelf meedenken over het onderwerp? Word dan lid van de groep: Samen een Spirituele Samenleving creëren

Like als je wilt ook de pagina: Een Spirituele Samenleving: mens-, dier- en milieuvriendelijk samenleven en/of Marlon Wong-Sioe.

Marlon Wong-Sioe studeerde hbo Theologie, deed een mindfulness trainer basisopleiding en is schrijver van het boek ‘Een Spirituele Samenleving: een gids om mens-, dier- en milieuvriendelijk samen te leven’ en de dichtbundel ‘Velden van Smaragd: gedichten geïnspireerd op de betoverende schoonheid van de natuur.’Share on FacebookShare on Twitter