In mijn boek ‘Een spirituele samenleving: een gids om mens-, dier- en milieuvriendelijk samen te leven’ omschrijf ik wat verwantwoordelijkheid nemen inhoudt. Ja, ik heb per ongeluk in plaats van ‘verantwoordelijk’ het woord ‘verwantwoordelijk’ geschreven. Het gebeurde steeds weer terwijl ik toch aardig blind kan typen. Ik heb daarom besloten om het woord maar zo te laten staan omdat het in mijn ervaring een soort van diepzinnige woordspeling is. Het voelt als een kosmische knipoog!

We zijn allemaal verwant aan elkaar. We staan allemaal met elkaar in verbinding. We beïnvloeden elkaar allemaal. We doen dit door onze manier van handelen, onze manier van spreken…door onze manier van denken. Het erkennen dat we door onze manier van denken, spreken en handelen invloed uitoefenen op onze eigen ervaring en de ervaring van anderen kunnen we het erkennen van verantwoordelijkheid noemen. Het is wat ik de ‘eerste fase van het nemen van verantwoordelijkheid’ noem.   

De tweede fase van het nemen van verantwoordelijkheid is ‘vergeving’. Het erkennen van onze rol in fijne en minder fijne ervaringen in ons leven, is nog niet het echt nemen van verantwoordelijkheid. We nemen werkelijk verantwoordelijkheid wanneer we ernaar streven om onze invloed op onze eigen ervaringen en die van anderen er één te maken die zo liefdevol mogelijk is.

We nemen werkelijk verantwoordelijkheid wanneer we bereid zijn onze gedachtenwereld te laten transformeren. Zolang we aan angst, verdriet, woede en schuld vasthouden, nemen we niet werkelijk verantwoordelijkheid. Wanneer we werkelijk verantwoordelijkheid nemen, dan houdt dit in dat we niet alleen onze gedachten en gevoelens en handelingen en de invloed hiervan erkennen (fase een) maar ook positieve veranderingen toestaan op al deze gebieden (fase twee). We kunnen hierbij om hulp vragen van een Hogere Macht. Noem het God, noem het Universele Liefde of het Licht. Noem het anders, het maakt niet uit! We kunnen ervoor kiezen ons hele gedachtegoed en al onze gevoelens over te geven aan ons diepere onschuldige Zijn. We kunnen toestaan dat dit diepere Zijn ons omvormt. Dat het onze gedachtenwereld werkelijk diepgaand verandert! Het is niet altijd makkelijk maar wel altijd de moeite waard, als je het mij vraagt. Soms zie je misschien geen veranderingen in de buitenwereld of duurt het even voordat je deze ziet, maar dat er goede veranderingen plaatsvinden als we dit proces aangaan is zeker.                                                                            

Uit de tweede fase van verantwoordelijkheid stroomt als het ware vanzelf fase drie. Dit houdt in dat je handelt vanuit je nieuw verkregen bewustzijn van Liefde. Je handelt meer op een manier die in harmonie is met anderen mensen, met dieren en met de natuur. Met het betreden van fase drie wordt het nemen van verantwoordelijkheid compleet gemaakt.       

Het doorlopen van de fases – erkenning van onze invloed op onze eigen ervaringen en die van anderen, vergeving/overgave en handelen vanuit liefde – wordt hier lineair gepresenteerd. Elke fase die wordt doorlopen werkt echter ook verdiepend op de voorgaande fase(s).

Met het nemen van verantwoordelijkheid komt er een einde aan de schuldmaatschappij. Het nemen van verantwoordelijkheid is heel wat anders dan het je schuldig voelen over iets. Eigenlijk is het nemen van verantwoordelijkheid het tegenovergestelde van schuld erkennen of toekennen. Waar er sprake is van het vasthouden aan schuld, het zien van schuld in jezelf of een ander, dan is er sprake van het vasthouden aan gebreken. Wanneer we ons schuldig voelen, ervaren we een gebrek in ons. We zijn ergens van mening dat we niet waardig zijn. Wanneer we deze schuld niet willen ervaren maar ook niet los willen laten, wordt ze naar buiten geprojecteerd. We zijn van mening dat anderen schuldig zijn. Dat zij gebrekig zijn. Op deze manier trachten we de pijn in onszelf niet te voelen. We creëren een zondebok. Helpt dit? Absoluut niet!

We zijn allemaal aan elkaar verwant, allemaal met elkaar verbonden. De schuld die je op een ander of op anderen projecteert, slaat vroeg of laat op je terug. Je wordt je weer gewaar van je pijnlijke schuldgevoel en de periode dat je deze pijn op anderen projecteerde heeft de situatie er absoluut niet beter op gemaakt. Het heeft de pijn alleen maar verergert. Een andere laag, misschien gepolijste, ellende op wat al zo onaangenaam was.

Wat helpt ons om bevrijd te worden vanuit deze vicieuze cirkel? Deze cirkel waarin we met de vinger naar anderen wijzen, wat op onszelf terugslaat? Of waarin we onszelf maar de schuld blijven geven van dingen? Iets wat net zo goed niet behulpzaam is.

De oplossing zit hem in het toetreden van fase 1 van verantwoordelijkheid. Het is het erkennen van de invloed die we hebben met onze gedachten, woorden en daden. Het is het onszelf hiermee confronteren. Dan volgt fase twee die dus over vergeven gaat. Deze fase gaat over overgave. Het loslaten van diepgewortelde angst en schuld. Het niet langer hieraan vasthouden. Op deze manier vindt innerlijke transformatie plaats. Hieruit voort stroomt liefdevol en vreugdevol handelen. De vlinder vliegt de wereld in!                           

Natuurlijk is dit doorlopen van de stadia van verantwoordelijkheid niet altijd een makkelijk proces. Soms kan hierbij om (professionelen) hulp vragen verstandig zijn. Toch is het een vrij simpel proces. Het is een simpele formule om een bijdrage te leveren aan een diepgaande verandering in de samenleving. Een hele mooie!

Beetje bij beetje kunnen we meer verantwoordelijkheid nemen. Beetje bij beetje kunnen we ons eigen leven en de samenleving veranderen. Van een vaak koude en onaangename in een steeds meer warme en plezierige!

In het proces van zelf verantwoordelijkheid nemen, mogen we best anderen wijzen op hun verantwoordelijkheid! Zolang we ons eigen proces van het steeds meer nemen van verantwoordelijkheid maar niet uit het oog verliezen.

Alleen als we de fases van verantwoordelijkheid doorlopen wordt ons handelen echt verantwoordelijk. Zonder vergeving blijven we blind, zegt het spirituele handboek ‘Een cursus in wonderen’. We kunnen niet zien en niet verantwoordelijk handelen. We zijn niet liefdevol en helder van geest en alleen als we dat wel zijn, kunnen we werkelijk verantwoordelijk handelen. We hoeven hierin niet perfect te zijn. Wat belangrijk is, dat is het steeds weer maken van de keuze het proces van het nemen van werkelijke verantwoordelijkheid aan te gaan.

Onthoud dat verantwoordelijkheid nemen niet het toekennen van schuld is aan jezelf of een ander. Dat is dus het totaal tegenovergestelde van verantwoordelijkheid nemen. Het is als het optrekken van een wolkendek, waar het nemen van verantwoordelijkheid is als het toestaan van een zomerse bries die alle wolken wegblaast die het Licht dat diep in ons allen schuilt kunnen blokkeren.

Verantwoordelijkheid nemen ligt in het erkennen van het Licht in ieder mens – de intrinsieke waarde van iedereen. Het ligt in het handelen vanuit deze innerlijke Liefde. Het ligt in het handelen vanuit liefdevolle intrinsieke motivatie. We kunnen pas echt onze verantwoordelijkheid nemen als we onze onderlinge verantwoordelijkheid erkennen. We dienen een holistisch wereldbeeld aan te nemen. Als we onze invloed op elkaar niet erkennen, dan weerhouden we onszelf ervan de poort naar het Paradijs te vinden.

Wanneer we onze onderlinge verbondenheid erkennen, dat we een ander niet pijn kunnen doen zonder onszelf pijn te doen en dat we dus allemaal een gemeenschappelijk doel hebben namelijk ons gezamenlijk geluk, dan hebben we de poort naar het Paradijs – naar de Hemel – gevonden. Vergeving brengt ons naar de hemelpoort en eraan voorbij.

Door vergeving en elke handeling die hieruit voortvloeit, brengen we de Hemel meer in ons gewaarzijn. Er komt een einde aan de schuldmaatschappij die niemand werkelijk wil. Deze schuldmaatschappij maakt plaats voor een maatschappij van vrede en liefde. Een mens, dier en milieuvriendelijke. Een samenleving die steeds meer de Hemel weerspiegelt om langzaam en soepel in haar op te gaan. Voor eeuwig en altijd!

Copyright © Marlon Wong-Sioe 2021

Lees hier als je wilt meer van Marlon zijn columns over liefde, bewustzijn en duurzaamheid.

Als een van zijn columns je aanspreekt, dan zal het boek ‘Een Spirituele Samenleving’ je waarschijnlijk ook aanspreken! Nu hier te koop evenals de dichtbundel ‘Velden van Smaragd’!

Zelf meedenken over het onderwerp? Word dan lid van de groep: Samen een Spirituele Samenleving creëren

Like als je wilt ook de pagina: Een Spirituele Samenleving: mens-, dier- en milieuvriendelijk samenleven en/of Marlon Wong-Sioe.

Marlon Wong-Sioe studeerde hbo Theologie, deed een mindfulness trainer basisopleiding en is schrijver van het boek ‘Een Spirituele Samenleving: een gids om mens-, dier- en milieuvriendelijk samen te leven’ en de dichtbundel ‘Velden van Smaragd: gedichten geïnspireerd op de betoverende schoonheid van de natuur.’